Tweeling maakt gebruik van recht op sterven 

BRUSSEL - 
Een Belgisch ziekenhuis in Brussel heeft eind 2012 euthanasie gepleegd op een eeneiige tweeling van 45 jaar, nadat zij daar om hadden gevraagd. Het is de eerste keer ter wereld dat een tweeling gebruik heeft gemaakt van het recht op sterven. Dat meldt de Belgische krant Het Laatste Nieuws zaterdag. 
De broers waren doof geboren en brachten hun hele leven samen door. De afgelopen jaren nam hun zicht sterk af, waardoor ze alle communicatiemogelijkheden dreigden te verliezen. Ze vonden het een ondraaglijk idee dat ze elkaar alleen nog maar konden voelen. De Belgische wet laat euthanasie toe als de aanvrager zijn wens zelf kenbaar maakt en dokters een ondraaglijk lijden vaststellen. De dokters constateerden het lijden en willigden de wens van de broers in.

Het woord is nu aan de politiek. ‘Geen woorden maar daden’, dat is voor veel briefschrijvers het credo. Schaf artikel 294, lid 2 af , dat hulp bij zelfdoding door niet-medici strafbaar stelt. Lid 1: het aanzetten tot zelfdoding, blijft wel gehandhaafd . In veel landen om ons heen (België, Frankrijk, Duitsland) is hulp bij zelfdoding niet strafbaar. Niets wijst erop dat daar misbruik van wordt gemaakt. Zoals de briefschrijvers zeggen: daar hebben we in het strafrecht andere artikelen voor.

Albert Heringa, die in 2010 in de documentaire ‘De laatste wens van Moek’ liet zien hoe hij zijn 99-jarige moeder geholpen heeft bij haar zelfdoding, wordt na lang wachten voor de rechter gebracht. Het Openbaar Ministerie heeft hiertoe besloten. 

De NVVE, Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde, had van 15 tot en met 29 augustus de ‘Meldlijn hulp bij zelfdoding’ geopend. Aanleiding was het feit dat Albert Heringa na ruim twee jaar nog niet wist of hij voor de rechter zou worden gebracht. Mensen konden, om Heringa te steunen, hun verhaal of mening over hulp bij zelfdoding telefonisch, per brief of rechtstreeks op de site www.GeachteKamerleden.nl melden. De website is nog steeds geopend. Dagelijks komen er nog brieven binnen van mensen die pleiten voor een soepeler beleid rond hulp bij zelfdoding. De teneur van de verhalen is: politiek neemt uw verantwoordelijkheid en schaf hulp bij zelfdoding af: zorg dat mensen de regie over hun eigen leven kunnen houden. Een duidelijker signaal aan de politiek kan niet afgegeven worden. 

De mensen die vertellen een naaste geholpen te hebben bij diens zelfdoding, zeggen hiervan geen spijt te hebben. Probleem is wel dat ze hun verhaal met niemand kunnen delen omdat hulp bij zelfdoding strafbaar is. Niet zelden houden ze er nachtmerries aan over. Of ze vinden het erg dat ze na de hulp als een dief in de nacht weg moesten sluipen. 

Er zijn ook familieleden die betreuren géén hulp bij zelfdoding geboden te hebben. Niet zelden leven ze met een schuldgevoel als een dierbare op een wijze gestorven is die deze niet hadden gewenst (pijn, ontluistering, door eenzame en/of gruwelijke zelfdoding). Het gevoel hun dierbare in de steek te hebben gelaten is groot. 
Opvallend is dat vooral veel ouderen hun verhaal kwijt willen. Zij hebben de angst om onwaardig te moeten sterven gemeen. Tot het vergaren van dodelijke middelen via internet of in het buitenland zijn zij vaak niet meer in staat. Zij verdienen volgens briefschrijvers hulp bij hun zelfgekozen einde. Anderen pleiten voor een laatstewilpil, waarmee zij zelf het moment van overlijden kunnen bepalen. 

Thema's en medewerkenden komen uit alle sectors in de samenleving: vanuit de theologie (prof. dr Anne van der Meiden), Conservatorium (Gijs van Schoonhoven), beeldende kunst (Rijksmuseum Twente), huisartsen, Leendert Vrielstichting, Hospice Enschede, palliatieve zorg (Prof. Dr. W. Zuurmond, hoogleraar aan de VU en directeur hospice Kuria), Stadsbibliotheek (uitgenodigd is Conny Palmen), MST - Dienst Geestelijke verzorging, Filmhuis Concordia, Prismare (Josefine van Dalsum en haar zoon over haar naderende dood, zang, muziek en dans in Wilminktheater en Muziekcentrum (Christianne Stotijn, Laurens van der Heijden).

De Stedelijke werkgroep Bezinning & Bezieling van de Protestantse Gemeente Enschede heeft het initiatief genomen dit belangrijke thema "Rondom het levenseinde" aan de orde stellen. Een unieke samenwerking in Enschede vanuit diverse boeiende invalshoeken, op meerdere locaties en op 11 data tussen 25 februari 2012 en 15 april 2012. 

http://www.rondomlevenseinde.nl/ 

Hij regelde het drankje en zorgde dat de flesjes en de drinkbeker verdwenen. Ook vervroegde hij een datum in een brief van de vrouw. Hoewel achteraf duidelijk is dat de doodswens echt was en de bedoelingen goed, had Schellekens hiervoor de cel in gemoeten als zijn gezondheid dat inmiddels niet verhinderde. (ANP/Redactie 17-02-12 14:58 uur)

Het gerechtshof in Arnhem heeft vrijdag in hoger beroep de 75-jarige Gerard Schellekens veroordeeld tot een jaar voorwaardelijke celstraf wegens hulp bij zelfdoding. Dat is hoger dan het half jaar voorwaardelijk dat het Openbaar Ministerie (OM) twee weken geleden eiste. 

Schellekens gaf als voorzitter van de Stichting Vrijwillig Leven een 80-jarige vrouw een dodelijk drankje. Dat gebeurde in november 2007. Hoewel zij een doodswens had, mag niemand dit ooit buiten de wet doen, waarschuwde het hof. 

Volgens de euthanasiewet mogen alleen artsen helpen bij zelfdoding. En dat na uitvoerig onderzoek of de doodswens echt is én volgens controleerbare protocollen. Toen de verpleeghuisarts dat weigerde, is de voorzitter zijn eigen weg gegaan.